Նկարիր Սասուն քաղաքը։

Դավիթը յոթ — ութ տարեկան որբ երեղա էր, բայց ենքան չար — բայց ենքան չար, որ իրենց բարեկամ Ձենով Օհանի կինը աննթատ բողոքում ու անիծում էր Դավիթին։ Հետո ասում էր կարգին մի գործի դիր։
Օհանի համար էլ լավ գործը հովվությունն էր։ Գնաց Օհանը Դավիթի որտին ոտնամաններ բերավ երկաթի ու արավ սասմա քաղաքի գառնարած։ Փոխանակ տանեն դնեն Մհերի գահին տարան դրեցին գառների գահին։ Հետո գառները քշեց ինչպես իրենք են ասում աննման սարեր։ Վայրի գազաններ բներից փախան հովիվը ընկավ նրաց ետևից որին մի սարից, որին մի ձորից հետո իրիկունվա կողմ քշեց սասմա քաղաք, բոլորին լեղաճաք արեց ու թողեց։
Առյուծ Մհերի իշխելը,
Առյուծ Մհերի Միտքը,
Հրեշտակի և Մհերի պայմանը,
Դավթի ծնունդը,
Մհերի ու կնոչ մահը,
Մելիքի իշխելը,
Օհանի կնոչ բողոքը,
Գառնարած Դավիթը։