Ջուզեպպե Տորելիի ստեղծագործությունից հատված

Կայծակ

Կայծակ: Երկու տարանուն լիցքերով լիցքավորված մարմինները մոտեցնելիս առաջանում է կայծ, և ճայթուն է լսվում: Այս երևույթն անվանում են էլեկտրական պարպում: Յուրաքանչյուրս երկնակամարի վրա տեսել ենք կայծակի բռնկումը և լսել ենք որոտի խլացուցիչ ձայնը:
Կայծակի երկարությունը հասնում է մի քանի կիլոմետրի: Կայծային պարպման ժամանակ առաջանում է ձայնային ալիք՝ որոտ:

Կայծակը բնության ահեղ երևույթներից է, և նրա հարվածը խիստ վտանգավոր է: Այն ավելի հաճախ հարվածում է Երկրի մակերևույթից վեր խոյացող առարկաներին, առանձին շինություններին, միայնակ ծառերին, կենդանիներին և մարդկանց:
Շենքերը կայծակի հարվածից պաշտպանում են հատուկ սարքերի՝ շանթարգելի օգնությամբ: Շանթարգելը մետաղյա ձող է, որն ամրացվում է շինության պատի երկայնքով: Ձողի վերին՝ սրածայր մասը պաշտպանվող շենքից բարձր է: Ձողի ստորին մասին զոդակցում են պղնձյա թիթեղ, որը թաղում են հողի մեջ (հողակցում): Ամպրոպաբեր ամպերից էլեկտրական լիցքերը շանթարգելի միջով անցնում են հողի մեջ՝ չվնասելով շինությունը:
Եթե փոթորկի ժամանակ գտնվում ենք բաց երկնքի տակ կամ բաց տարածքում, կայծակից պաշտպանվելու համար պետք է հեռու մնալ երկնասլաց առարկաներից, մետաղյա շինություններից, միայնակ ծառերից, խոտի դեզերից և ժայռերից:
Փոթորկի ժամանակ շատ կարևոր է ոչ միայն տեղանքի ճիշտ ընտրությունը, այլև մարմնի ճիշտ կեցվածքը: Վտանգավոր է պառկելը: Կարող եք տուժել ոչ թե անմիջական հարվածից, այլ գետնի էլեկտրական դաշտից, որն առաջանում է, երբ կայծակը հարվածում է մոտական ծառին կամ այլ բարձրադիր առարկայի:

Հոգվարթսի դպրոց

Ջոան Ռոուլինգ

Հաջողության փերու Շատրվանը

Գրիմ Եղբայրներ Մոխրոտը

Երկրաշարժ

Շատ կարևոր է, որ մեծից-փոքր իրազեկված լինեն ինչպես պետք է պահել երկրաշարժի ժամանակ: Բարև,այսօր կպատմեմ երկրաշարժի մասին։

Հայկական լեռնաշխարհը, որի մի մասում այժմ գտնվում է Հայաստանը, համարվում է աշխարհի սեյսմիկ ակտիվ շրջաններից մեկը և մտնում է Միջերկրածովային սեյսմիկ զոնայի մեջ:

Սբ. Հարության տոն

Сказка Aйя.

На весенние каникулы я поехал в деревню к дедушке. Я ещё никогда не видел аистов, не знал, как они строят гнёзда и высиживают птенцов. Каждый день с утра до вечера я смотрел в небо и ждал, когда покажутся аисты. И вот однажды утром я увидел двух аистов. Они поселились на дереве в нашем дворе. Вместе с моим товарищем я каждый день наблюдал за ними и приносил им червяков. Как-то Федя задержался дома, а я зашёл в сарай и чуть было не наступил на индюшку. Она отошла, и я увидел на том месте, где она сидела, три желтоватых яйца с красными крапинками. Скоро пришёл Федя, и я рассказал ему об индюшиных яйцах.

– А хочешь иметь своего аиста? – спросил Федя.
– Как это? – удивился я.
– Надо поменять яйца. Аистиное яйцо ваша индюшка высидит, и будет у тебя домашний аист.
Так мы и решили сделать. И вот аисты улетели. Я залез на дерево и взял аистиное яйцо, а вместо него положил индюшачье. Когда я спускался с дерева, яйцо выпало из моих рук и разбилось. Вскоре вернулись аисты. Аистиха – мы её звали Айя – высиживала яйца. Прошло ещё несколько дней, и вот появились птенцы. Только один из них был тёмного цвета. Ножки у него были короткие, и он не был похож на других птенцов. Аист долго рассматривал некрасивого птенца, а потом куда-то улетел. На следующий день к нашему дому прилетели аисты. Их было много. Они спустились и стали рассматривать странного птенца. Сначала они громко шумели, а потом успокоились и улетели. Аист ещё постоял на земле, потом поднялся к гнезду и заговорил с грустной Айей. Он как будто объяснял ей решение стаи: „Такой птенец не станет птицей, не долетит осенью до тёплых стран. Зачем его кормить!”
Аист поднял голову и ударил птенца клювом. Но Айя прикрыла птенца от смертельного удара своим телом. Потом она подняла голову, оторвалась от птенцов и прощально раскрыла клюв. И вдруг широко раскрыла крылья и взлетела в небо. Её уже не было
видно. Первым её увидел аист. Увидел, понял всё, но уже никто и ничего не мог изменить. С неба, быстро набирая скорость, падала чёрная точка. Она увеличивалась, росла, но оставалась круглой. Айя не раскрывала крыльев. Она упала в самый центр двора. Аист бросился к ней, но она уже была мертва.

Գիտե՞ք, թե ինչպես Եղիշե Սողոմոնյանը դարձավ Եղիշե Չարենց. ամոթ է սրա մասին չիմանալը

Եղիշե Չարենցը պատմել է, որ մի օր քաղաք եկել է մի բժիշկ, որի դռան վրա գրված էր բժիշկ Չարենց և նա որոշեց իր ազգանունը դնել Չարենց։

Բայց կա մի ուրիշ բացատրություն ասում են, որ փոքր ժամանակ Չարենցը շատ չարաճճի է եղել և նրան այնքան էին ասում չար, որ նրա ազգանունը փոխեցին Չարենց։

Իսկ Անուշավան Ջիդեջյանը բանաստեղծի կողմից վկայել է, որ Չարենց անունն առաջացել Պուշկինի «Անչար» ոտանավորի հնչյունական տեղաշարժերի արդյունքում, անչարը ծառատեսակ է, որ աճում է անապատում, և որի արմատները թույն են արտադրում։

Ներսես Շնորհալի «Առաւոտ լուսոյ»

Զարթիր, Տէր, յօգնել, զարթո ըզթմրեալս, զուարթնոց նմանիլ: Էդ հայր անսկիզբն, էակից որդի, է միշտ սուրբ հոգի: Ընկալ զիս գթած, ընկալ ողորմած, ընկալ մարդասէր: Թագաւոր փառաց, թողութեանց տւող, թող ինձ ըզհանցանս:

Վախթանգ Անանյան. « Հովազաձորի գերիները» (1956 թ. համառոտ)

Ֆիլմ

Հովհաննես Թումանյան. Ինքնակենսագրություն

Մեր տոհմը Լոռու հին ազնվական տոհմերից մեկն է։ Իր մեջ ունի պահած շատ ավանդություններ։ Այդ ավանդություններից երևում է, որ նա եկվոր է, բայց պարզ չի՛, թե ո՛րտեղից։ Թե եկվոր է՛լ է, անհերքելի հիշատակարանները ցույց են տալիս, որ նա վաղուց՝ է հաստատված Լոռու Դսեղ գյուղում։

Հ․Թումանյան Իմ երգը

Գանձեր ունեմ անտա՜կ, անծե՜ր,
Ես հարուստ եմ, ջա՜ն, ես հարուստ
Ծով բարություն, շընորհք ու սեր
Ճոխ պարգև եմ առել վերուստ։

Հովհաննես Թումանյան. Ինքնակենսագրություն

Թումանյանի տոհմը Լոռու հին ազնվական տոհմերից մեկն է։ Իր մեջ ունի պահած շատ ավանդություններ։ Այդ ավանդություններից երևում է, որ նա այլ տեղից եկած է, բայց պարզ չի՛, թե ո՛րտեղից։ Թե եկվոր է՛լ է, ճշգրիտ հիշատակարանները ցույց են տալիս, որ նա վաղուց՝ է հաստատված Լոռու Դսեղ գյուղում։

Թումանյան [հուշեր բանաստեղծի մասին]

Ամենից շատ ինձ մարդու անճաշակ լինելն է բարկացնում: Ամենագլխավորը կյանքում` ճաշակն է: Ճաշակը կյանքի բույրն է:

Սևաբերդի մասին

Գյուղում գտնվող պատմական հուշարձանները փաստում են, որ բնակավայրը գոյություն է ունեցել ոչ թե դարեր, այլ նույնիսկ հազարամյակներ առաջ։ Գյուղը շրջապատված է հյութալի արոտավայրերով, որը նպաստում է անասնապահության զարգացմանը։ 2010 մ բարձրության վրա է գտնվում Սևաբերդի ջրամբարը: Բնակչությունը հիմնականում զբաղվում է անասնապահությամբ։ Պահում են խոշոր (կով, ձի) և մանր (ոչխար, այծ) եղջերավոր կենդանիներ, իսկ թռչուններից՝ հավ։

Իրականացնում եմ “Սովորող — Սովորեցնող” նախագիծը

Թեման — Օգտակար և թունավոր բույսեր։
Իրականում առաջին անգամ էի “Սովորող — Սովորեցնող” նախագծում։ Սկզբից շատ անհանգիստ էի, որ սովորողները այնպիսի հարցեր կտային, որ չէի կարող պատասխանել, բայց իմ առաջին նախագիծը գոհացրեց սովորողներին, կարողացա պատասխանել բոլորի հարցերին։ Խոսեցի Խորդենու, սովորական Ալոեի, Ալոե Վերայի և Դիվեն Բախիայի մասին։ Այս նախագծում ինձ օգնեցին՝ Մանվել Ալեքսանյանը՝Քոլեջի սան, Շողիկ Պողոսյանը և Գոհար Հովանիսյանը։ Տեսանյութը ստորև։

Դիֆենբախիա

Խորդենի

Խորդենին (աղավնակտուց, կռնկենի) խորդենազգիների ընտանիքի միամյա կամ բազմամյա խոտաբույս է: Հայտնի է 300 (այլ տվյալներով՝ 400) տեսակ: Խորդենու հայրենիքը Հարավային Աֆրիկան է, որտեղից Եվրոպա է բերվել XVII դարի վերջին՝ որպես գեղազարդիչ բույս: Խորդենին լայնորեն մշակվում է Ալժիրում, Ամերիկայում, Իսպանիայում, Ճապոնիայում: